wierzch I
górna lub zewnętrzna powierzchnia czegoś
Już krąg promienisty Spuszcza się na wierzch boru (I) Wzięli postawy tudzież ubiory odmienne: Służące do przechadzki opończe płócienne, Którymi osłaniają po wierzchu kontusze (III) Z wierzchu ozdoby sztuczne, nie rylcem, nie dłutem, Ale zręcznie ciesielskim wyrzezane sklutem (IV) Rzekłbyś, że ich nie rusza, tylko ziemię trąca Po wierzchu, jak jaskółka wodę całująca (IV). I wnet gil, który siedział na wierzchu zegaru, Trzepiocąc skrzydłem, zaczął ciąć kurantów nuty (V).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Kształt